Przyznam szczerze, że niewiele jest imprez w naszym mieście, tym bardziej sportowych, które wyzwalają we mnie lokalny patriotyzm i powodują, że jestem dumna z naszego miasta. Taką imprezą dla mnie były Mistrzostwa Świata w Siatkówce na Siedząco Kobiet i Mężczyzn, w których miałam okazję uczestniczyć nie tylko jako dziennikarka, ale również jako wolontariuszka.
I choć czasem trudno było pogodzić te dwie role, jestem bardzo szczęśliwa, że mogłam być częścią tego wspaniałego wydarzenia sportowego. Moja rola podczas mistrzostw sprowadzała się do opieki na drużyną sympatycznych Słowenek. Dziewczyny okazały się być bardzo przyjazne i komunikatywne. Jestem pewna, że z częścią z nich pozostaniemy w kontakcie jeszcze po mistrzostwach.
To było dla mnie ciekawe doświadczenie, obcować codziennie z zawodnikami z różnych zakątków kuli ziemskiej. Dla wielu z nas była to świetna okazja do poznania bliżej innej kultury, wymiany ciekawych poglądów czy zawarcia nowych znajomości. Ujęło mnie, że nie było ważne jakiego rodzaju masz niepełnosprawność, w jakim języku mówisz, gdyż podczas mistrzostw wszyscy byli równi i traktowali siebie z szacunkiem.
Sama atmosfera podczas mistrzostw w mojej ocenie była rewelacyjna, nie zawiedli organizatorzy, którzy naprawdę stanęli na wysokości zadania, nie zawiedli też wolontariusze, zawsze uśmiechnięci i chętni do pomocy. Widać było gołym okiem, że nasi goście czuli się u nas bardzo dobrze. To była dla mnie wspaniała przygoda, która z pewnością pozostawi niezapomniane wspomnienia.
Wszyscy spisali się na medal. Pozostaje tylko czekać na kolejne mistrzostwa, podczas których kolejny pokażemy, że jesteśmy dobrymi gospodarzami. Właściwie, to nie ma mam żadnych wątpliwości, bo w końcu – posługując się słowami znanej nam piosenki – .,”jak nie my, to kto?”. Odpowiedź może być tylko jedna.
Tekst pochodzi ze strony razemztoba.pl