Pierwszy klub dla niepełnosprawnych został stworzony w Holandii w 1953 roku. Głównymi sportami w tym klubie były wówczas lekka atletyka i stizball. Wkrótce okazało się, że sitzball – dyscyplina sportu, podczas której zawodnicy siedzą na podłodze, była zbyt pasywna, więc zaczęto poszukiwać bardziej mobilnej formy wymagającej większego zaangażowania ruchowego
Piłka siatkowa została oficjalnie wprowadzona w roku 1956 przez Holenderski Komitet Sportowy jako kombinacja niemieckiej gry sitzball i siatkówki. Od tego czasu gra ta wzrosła do miana największego sportu uprawianego nie tylko przez niepełnosprawnych w Holandii, ale także przez zainteresowanych, sprawnych cieleśnie siatkarzy z kontuzjami stawów skokowych i kolanowych.
Międzynarodowe zawody w tej dyscyplinie rozgrywane są od 1967 roku, ale dopiero w 1978 została zaakceptowana przez ISOD, a w roku 1980 weszła do programu paraolimpijskiego. Pierwsze Mistrzostwa Świata odbyły się w 1983 roku w Delden, w Holandii. Piłka siatkowa na siedząco stale się rozwija i zdobyła popularność na całym świecie. W roku 1980 uprawiana była w 7 krajach, obecnie, w przeszło 60. Regularnie odbywają się w tej dyscyplinie Mistrzostwa Świata, Europy, Regionów. Od 1993 wszystkie najwyższej rangi imprezy organizowane są zarówno dla mężczyzn jak i kobiet.
Do czołowych męskich zespołów na świecie należą reprezentacje: Iranu, Finlandii, Bośni i Hercegowiny, Egiptu, Rosji, Holandii, Niemiec, Węgier, Polski, Ukrainy, a wśród kobiet: Łotwa, Litwa, Holandia, Słowenia, Chiny.
W Polsce pierwsze turnieje w piłkę siatkową na siedząco zostały zorganizowane w 1997 roku. Od roku 1999 roku rozgrywki prowadzone przez Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych “Start” mają rangę Mistrzostw Polski. Pierwszy finał odbył się w Katowicach, w dniach 23 – 24 października 1999 roku. W Polsce istnieje już 8 zespołów męskich, które rozgrywają między sobą zawody rangi Mistrzostw i Pucharu Polski: “Atak” Elbląg, SON Bolesławiec, UKS Poznań oraz “Starty” w Jeleniej Górze, Katowicach, Kielcach, Szczecinie i Wrocławiu.